Üç hafta önce, evimize dalarak tatilimize dramatik bir sürprizle katlan bir anne kedi ve dört yavrusundan bahsettikten bir hafta sonra yavruların ikisini, gerçek bir hayvan sever olarak şöhretli dillere destan olan Kutsi Hoca’nın üstleneceğini bunun beni çok rahatlattığını anlatmıştım. Anne kediye nedense isim vermek aklıma gelmemişti ama şahane eniklerine “Duman, Alaca, Kestane ve Fıstık” adlarını yakıştırıvermiştim ya! Meğer Kutsi Hoca bu arada boş durmamış. Kendisi gibi içten bir hayvan sever olan, evinin her bir köşesini kedi, köpek hatta tavuklarla paylaşan zengin bir “gönül” sahibi bir arkadaşıyla haberleşmeye başlamış. Anne kedi ve dört yavrusunun hikâyesini dinleyen “gönlü zengin” arkadaşı, anne dâhil dört yavruyu evine kabul edeceğini Kutsi Hoca’ya söyleyivermiş.

Tatilden dönüşüme birkaç gün kala aldığım bu haber beni o kadar mutlu etti ki, sevinçten doğru dürüst bir yol planlaması yapmayı dahi unuttum. Fakat 2018 yılında yaşadığımız bir tecrübe vardı ki dünyalara bedeldi. “İçimdeki Hazine” filmimin hikâyesini yazarken köşkte yeni doğmuş, annesini kaybetmiş bir kedi yavrusunu senaryoma eklemiştim. Hatta bu kedi çok özel bir şifreli taşın bulunmasına sebep oluyordu. İşte o kediyi yazarken eşimin Kadıköy Maarif Koleji bahçesinde terk edilmiş halde bulduğu ve alıp evimize getirdiği Fıstık’tan da ilham almıştım.

Fıstık’ı birkaç sene sonra yazlığa götürmeye kalktık. Veteriner ona sakinleştirici verdi. Fakat bu ilaç ters tepti, Fıstık’ın gözleri kaydı, ağzından salyalar gelmeye başladı. Bu........

© Yeniçağ