Gün geçmiyor ki köpeklerin saldırısına biri uğramasın. Büyükler, yaralansalar da kendilerini kurtarıyorlar yine... Tabiî kuduz olup ölenler de var. Ya çocuklar? Hele kız çocuklarımız... Başıboş köpeklerin saldırısından nasıl kurtulacaklar? Kurtulamıyorlar.

Hakkâri-Yüksekova’da 12 yaşındaki kızımız Eslem’i “şehit” verdik. Kütüphaneye gidiyordu. Asıl can yakan da bu ya... Masum fotoğrafını görüp de göz yaşı dökmeyen var mı?

“Şehit” kavramını özellikle kullanıyorum.

Başıboş köpekler “düşman”, Hepimizin mücadele etmesi gereken “düşman”. Düşmana karşı savaşta, savaşanlardan da masumlardan da hayatını yitirenler oluyor. Benim nazarımda bunlar illetlilere karşı verilen mücadelede şehit düşmüşlerdir.

Kendi-köpek aktivistleri, öyle bir hava estirdiler ki, kedi ve köpekler bir tarafa “insan” olanlar bir tarafa. Özellikle köpekler, birilerinin gözdesi. Köpekler o birilerinin nasıl gözdesi oluyor? Anlayamıyor insan.

Her hayvanın dünyada yeri vardır. Kediler, köpekler insan içinde yaşayan, sahiplenilen yaratıklar. Kimsenin bir şikâyeti olamaz ve kimse ben kedi sevmiyorum, ben köpek sevmiyorum, diyemez.

Özellikle köpekleri ölümüne savunanlar, savundukları hayvanın aynı zamanda insan için de zararlı olduğu akıllarına neden getirmiyorlar?

Aktivistlerimiz özellikle köpeklerin nasıl zararlı olduğunu biliyorlar. Açsa zararlıdır, insandan uzaktaysa zararlıdır. Bağlı oldukları kapıya sahip........

© Yeniçağ