İçinde yaşadığımız siyasal olaylar, gelişme sonuçları itibariyle önemli olgulara vurgu yapıyor. Bunların en başında “Siyasal meşruiyet” sorununu geliyor.

“Siyasal meşruiyetin” ortaya çıkmasına neden olan gelişmeler, çoğunlukla yine iktidarın kendisinden kaynaklanır. Aldığı tüm kararların halkta bir karşılığı vardır. Halkta karşılığı olmayan, ikna edici bulunmayan her gelişme, olumsuz algılanır ve iktidarın hanesine eksi olarak yazılır. Özellikle demokrasilerde bu ilişki çok daha hassas ve kırılgandır. Çünkü ülkeyi ve kendisini yönetme yetkisini halk verir.

İşte bu nedenle sokak eylemleri, iktidara yapılan kuru kuruya protestoların ötesinde “siyasal meşruiyete” de gönderme yapar. Çünkü sokak (halk) ile iktidar arasında bir uyum sorunun olduğunu, fikir birliğinin oluşmadığını gösterir. Krizin belirtisidir. Kitlelere yayıldıkça etkisi büyür.

İnsanlar itiraz ediyor ve bu itirazlar toplumun en kılcal damarlarına yani küçük alanlarına kadar karşılık buluyorsa, bu durumda yolunda gitmeyen ciddi şeyler var demektir.

Türkiye bunu yaşıyor.

Siyaset, ana caddede yürümüyor. Yan yollara saptığı için ortaya kriz, her krizin de topluma........

© Yeniçağ