Tarihi günü TV kanallarından hep birlikte izledik.

PKK gerillası “silahlara veda etti.”

Yapılan töreni oradan oraya sıçrayarak, kah özgür medya kanallarından, kah iktidar yanlısı kanallardan, kah CHP yanlısı kanallardan izlerken bir gariplik dikkatimi çekti: Kürt halkı töreni sevinçle karşılıyordu, ama Türk halkının sevinip sevinmediği ona hitap eden medyada yansımıyordu. Üstelik günlerden beri aşırı milliyetçi medya “zaferden”, PKK’yi “yenmekten” söz ettiği halde Türk kamuoyunda sevincin zerresi yoktu. Kürt kamuoyu ise ekranlara pür dikkat kesilmiş, törenden yansıyan her resmi coşkuyla alkışlıyordu.

“Zafer kazandınız” denilen Türk halkı durgun, “yenildiniz” denilen Kürt halkı yerinde duramaz olmuş.

Bu çelişkili ruh hallerini nasıl açıklamalı?

Açıklama Abdullah Öcalan’ın komplodan beri ilk görüntülü konuşmasında saklıydı. Gerilla silahlarını “gönüllü” olarak, Önderlerinin çağrısına uyarak bırakmıştı.

Ortada gerillayı esir alan bir TSK birliği yoktu. Gerilla başlarında Besê Hozat dağdan silahlarıyla tek sıra halinde inmişti.........

© Yeni Yaşam