Bazı haberler gece yarısı gelir.

Telefon çalar. Açarsın.

“Abi… düştü.”

Bir sessizlik olur. Ardından cümle tamamlanır.

“…ama ölmedi çok şükür.”

Sonra bu söz, bir başarı gibi tekrarlanır.

“Düştü ama ölmedi.”

İşte bizim hikâyemiz, burada başlıyor. Çünkü biz artık ‘ölmedi’ diye sevinen bir ülke olmak istemiyoruz. Biz, hiç düşmesin istiyoruz.

***

Gelin bir şantiyeye gidelim. Sabahın köründe uyanan işçinin evine konuk olalım. Bir termos çaya, bir bayat simide umut yükleyen bir babanın ellerine bakalım. Ayağında yıpranmış bir iş ayakkabısı. Belinde emniyet kemeri. Takılmış mı? Takılmış. Peki yeter mi?

Yok…Çünkü iş güvenliği sadece o kemer değil. O kemer bir son duraktır. Asıl mesele, o noktaya gelmeden önce alınması gereken onlarca önlemdir.

Ama biz ne yapıyoruz? Sistemi, sadece o kemeri takarak kurtarıyoruz. Oysa iş güvenliği bir süreçtir. İşe ilk adımını........

© Yeni Yaşam