Ortadoğu’da, memlekette bir sürü hengâme yaşanırken, bu arada Amedspor’da da ilginç şeyler oluyor. Yine bir kongre yapıldı geçen gün, başkanlığa eski Baro Başkanı Nahit Eren getirildi. Kongrede bol bol eleştiri de yapıldı, herkes içini döktü sanırım biraz. İyi. Güzel. Ama sanki genel durumu değiştirecek bir sonuç çıktı mı kongreden, onu bilmiyoruz.

Bir tuhaflık var. Sadece Amedspor’da değil, genel olarak futbol dünyasında bir tuhaflık var. Her yerde habire kongre yapılıyor, habire teknik direktör değişiyor. Eyvallah, futbol kulüpleri bugünkü düzenin bir parçası ve muazzam para miktarının döndüğü, bir o kadarının da aklandığı büyük bir piyasa her yanı kuşatmış halde. Akıl almaz transfer ücretleri dönüyor ortalıkta ve arada birileri “arsada futbol” filan gibi laflar ettiğinde savaşın bittiğini fark etmeyip mağarada yaşayan Japon askeri muamelesi görüyor. Tamam, düzendir, sistemdir, bunu biliyoruz biraz. Bile bile de her hafta sonu ekrana kilitlenip asgari ücretimizin bin katını üç günde kazanan adamları salak gibi izleyip coşuyoruz. Bu bizim kusurumuz olsun. Ama Amedspor’dan söz ederken ne düşünmeliyiz?

Sübjektif niyetlerin de ötesinde objektif bir gerçeklik olarak Amedspor, son süreçte artık bir tür ‘Milli Takım’ haline dönüştü. Bu bir gerçek ve kötü bir şey de değil. Ama o zaman, emekliliğine az kalmış futbolcuları ta bilmem nerelerden bulup getirmenin, parayı bu işlere dökmenin manası nedir? (Transfermarkt’a göre Amedspor’un değeri 10.23 milyon Euro!) Başka türlü bir yol mümkün değil mi? Athletic Bilbao, Real Sociedad gibi takımlar, uzun yıllar boyunca sadece Bask ülkesinin çocuklarıyla bu işi yürütürken, yanlış mı yaptılar?*

Scout diye bir sistem var. Bu işten anlayan antrenörler, spor insanları, Erzurum’dan........

© Yeni Yaşam