58 yıl önce tam bugün (13 Şubat 1967) kaybetti sanat dünyası onu. Sadece İran’ın değil, dünyanın önemli bir sanatçısı, kadın kimliğine dair başkaldırının bir öznesiydi. ‘Kuş ölür, sen uçuşu hatırla’ dizesindeki gibi, yıllar geçse de hem eserleriyle hem de kadın mücadelesindeki rolüyle gündemde kaldı. Şiirleri okunduğunda ‘neler yaşadı da ona bu dizeleri yazdırdı hayat?’ diye sormadan edemez insan.

Cevabı zordur bunun ama konu Füruğ Ferruhzad olunca cevabı yaşadıklarına dair. Çünkü acılarla kuşatılmış bir hayatı onaylamamış, ağır bedellere rağmen kaderine teslim olmamış, mücadele ruhunu hep diri tutmuş bir kimlik Füruğ. Baskıcı bir ortamda, sevgiden yoksun bir ailede geçen çocukluğu. Despot asker bir babanın kıskacına karşı, daha küçük yaşlardan itibaren itiraz damarını devreye sokmuş. Kadınların dört duvar arasında bırakıldığı, odalara kapatıldığı bu dönemde: “… Bir pencere yeter bana, bir tek pencere…” diyordu bu süreci anlatırken. Ve o pencereyi kendi çabasıyla açtı yaşamında. Sistemin ve toplumun kadına dair biçtiği rolleri daha küçük yaşlardayken reddetti. Biraz da evin baskısından kurtulmak umuduyla genç yaşta evlendi ancak bu evlilik yine koca baskısıyla uzun sürmedi. Mahkeme tek çocuklarının velayetini babasına verdi. Füruğ bu tarihten sonra çocuğunu bir daha göremedi.

***

Füruğ gerek yaşamı gerek........

© Yeni Yaşam