Belli ki despotik devlet geleneği adına çok bir şey değiştirmeksizin, ana mimari aynı olmak kaydıyla kimi zorunlu değişiklikler yapılmak isteniyor. Yapının ana mimarisi aynı olmak koşuluyla yapının içeriği yeni dönemin ihtiyacına göre şekillendirilmek isteniyor. Buna kabaca bir restorasyon hamlesi demek yanlış olmaz. Bahçeli’nin 1 Ekim’de TBMM’de sergilediği davranışlar, 22 Ekim’de Abdullah Öcalan ile ilgili yaptığı çıkış ve akabinde gelişen görüşme süreci hep bu minvalde giden şeyler.

Masanın bir ucunda devlet, bir ucunda Kürtler oturuyor. Herkesin malumu artık. İktidar güçlerinin kafasına bir şeyler düştü de birden bu sürece karar vermediler. Başta Orta Doğu zorlanması ve Suriye rejiminin devrilmesi sonucu oluşan yeni pozisyon ile içeride de bir konsolidasyon ihtiyacı devleti buna zorlamış olmalı. Eğer burada bir uyanıklık yapıp süreci baltalamazlarsa kendi hesaplarınca kârlı çıkabilecekleri olasılıklar var.

Akıl Herkeste Var

Ama süreç tek taraflı değil. Yüz yılı geride bırakan inkâr ve imhaya karşı yıllardır süren savaş karşısında Kürt halkı da barış iradesi inşa etmek istiyor. Enternasyonalist düşünen hiçbir sosyalistin hayır diyemeyeceği bir süreçtir bu. Kürt halkının mücadele deneyimlerine ve mücadele içerisinde sürekli geliştirdiği siyasal kapasiteye güvenmek ve Kürt halkının onurlu adil barış iradesini desteklemek stratejik bir görev olarak kaşımızda durmaktadır. Gerisi yalnızca boş laf değil aynı zamanda kolonyalist zihniyetli ezen ulus sosyalistliğine denk........

© Yeni Yaşam