New York Belediye Başkanlığı’na sosyalist Zohran Mamdani seçildi.

Yorgun demokratların hepsine kötü haber, demek ki olabiliyormuş. İlk önce bunu hissetmemiz lazım ki şu bozguna uğramış olma ruhunun yarattığı hareketsizliğe bir son verelim. Dizlerimizde derman kalmadı deyip durmayalım. “Beni kör kuyularda, merdivensiz bıraktın…” şarkısını söylemeyelim.

Dünyada ve coğrafyamızda Nâzım Hikmet’in dediği gibi önce “umudun düşmanlarına karşı” savaşmak zorundayız. Umutsuzluk ve yılgınlık yayanlar her köşe başında pusuda.

Daniel Bensaid diyor ki: “Kimi zaman, yenilgilerin kısır döngüsü içinde, savunma konumundaki direnişler, gelmekte geciken bir karşı saldırı faslından umudu kesmeye başlar. Kurtarıcı hadiseye yönelik umut, gündelik direnişlerden ayağını keser. Dünyevi olandan kutsal olana doğru yükselir, ihtimal dışı bir mucize beklentisi içinde donuklaşır.”

Kurtarıcı hadiseye yönelik umut, dünyevi olandan kayıp kutsal olana doğru yükselirken, Mamdani kurtarıcı hadiseyi yeniden gündelik direnişlerin zeminine oturttu. O derece özel ve atipik sayılmalıdır. Kutsal, “büyük adam” laflarıyla yüklü, genel geçer, solcu olmanın iyiliğine davet eden değil. Somut, odaklanmış, güncel, önem sıralaması yapan ve sosyoekonomik konuları ele alan bir programa sahip. Şimdi bizim memleketin solcuları gece gündüz onu genel ve harcıâlem kılmaya çalışacak. Programını bir kenara bırakıp “şöyle Müslümandı, böyle sosyalistti, şu kadar kişiyle sohbet etti” diye konuşacaklar.

Bizim solcular günde yüz kere “siyaset güçle yapılır”........

© Yeni Yaşam