Kürt halkı uzun bir süre bekledi. Ancak bu bekleyiş, edilgenliğin ya da teslimiyetin değil; örgütlenmenin, birikimin ve hazırlığın adıdır. Zamanı sadece akıp giden bir takvim gibi değil; değiştirilecek, dönüştürülecek bir mücadele alanı olarak gördüler. Her yeni günü, sadece yaşamak için değil; tarih yazmak için karşıladılar.

Bu halk sabrı, direnişin hafızasıyla birleştirdi. Sessizliklerinde eziklik değil, düşün ve örgüt saklıydı. Geri çekildikleri her an, yeni bir sıçrayışın hazırlığıydı. Ve şimdi, o sıçrayış noktasındalar. Çünkü bilirler: Tarih, yalnızca başa gelenlerin değil, yön verilenlerin toplamıdır.

Gün geldiğinde, sözle değil yönle konuşan bir halk gerçekliği ortaya çıktı. Kürt halkı artık sadece istemiyor; kuruyor. Yeri geldiğinde dağların, yeri geldiğinde şehirlerin, tarlaların, okulların, sokakların diliyle konuşuyorlar. Bu yeni dilin kelimeleri öfke değil akıl, plansızlık değil disiplin, yalnızlık değil kolektif irade. Mücadelenin merkezine duyguyu değil örgütü, tepkiyi değil programı yerleştiriyorlar.

Bu bilinç, sadece bugünün değil; yılların, on yılların birikimidir. Mazlum’un ölüm orucunda yaktığı........

© Yeni Yaşam