Tarih, uç noktalar arasında sıkışmış insan hikâyeleriyle doludur. “Ya hep ya hiç” diyenler, çoğu zaman gerçekliğin akışkan doğasını kavrayamazlar. Oysa hayat, ne tamamen devrimdir ne de yalnızca barıştır. İnsanlık, uç noktaların keskin köşelerinde parçalanarak değil, onların arasındaki yolları keşfederek ilerler. Abdullah Öcalan’ın düşünce dünyasını anlamak da tam burada başlar: Ne katı bir savaş doktrini ne de saf bir pasifizm… Öcalan, bu iki uç arasında devrimci bir aklı, özgürlüğü yaşamsallaştıran bir iradeyi ve en önemlisi tarihsel uzlaşmanın stratejik önemini vurgular.

Öcalan’a göre iktidar, tarih boyunca değişen, dönüşen, maskeler takan bir olgudur. Onun karşısına yalnızca Hz. İsa’nın barışçıl öğretisiyle çıkmak, yani salt bir pasifizm içinde erimek, köklü değişimleri olanaksız kılar. Ama aynı şekilde, sadece savaşarak kazanılacak bir özgürlük hayali de, iktidarın devasa çarkları arasında ezilmeye mahkûm edilme olasılığını taşıyabilir. İşte bu noktada, Öcalan’ın çizdiği yol, savaş ve barışın tam ortasında, akıl ve sezginin rehberliğinde filizlenen bir özgürlük anlayışıdır.

Direniş, isyan ve inşa… Bunlar, Öcalan’ın düşüncesinde devrimcinin yalnızca dönemsel hamleleri değil, hayatının temel taşlarıdır. Özgürlük, yalnızca bir eylem değil, bir yaşam biçimidir. O, bir felsefe, bir bilinç hali, her nefeste var edilmesi gereken bir........

© Yeni Yaşam