Her yıl baharın ilk günleriyle birlikte, göğün mavisi yeryüzüne daha derin bir anlam katarken, yeryüzünde bir başka dönüşüm başlar. Ancak Newroz, sadece bir takvimsel başlangıç değil, insan ruhunun ezelden ebede uzanan yolculuğundaki yeniden doğuşudur. Doğanın uyanışı, varlıklar arasında bir uyumun, bir yenilenmenin ve bir araya gelişin simgesi olarak insanın duygu dünyasında yankı bulur.

Newroz, kelime anlamı olarak “yeni gün” olsa da, bu tanım, onun taşıdığı anlamı tam ifade etmez. Çünkü Newroz, bir halkın tarihsel hafızasında, bir kimliğin direnişinde, bir toplumun yeniden var oluşundaki mucizevi bir anı temsil eder. Zamanın boyutlarının ötesinde bir anlam taşır; tıpkı insanın doğayla, evrenle ve kendisiyle kurduğu ilişki gibi, geçmişin gölgelerinden sıyrılarak geleceğe doğru bir adım atma arzusudur.

Newroz’un kökleri, insanlık tarihinin derinliklerinde yer alır. Zamanla çeşitli halkların kültürlerinde farklı biçimlerde şekillense de, bu özel günün evrensel özü değişmemiştir: Yeniden doğuş, diriliş, karanlığın ve kışın ardından gelen aydınlık… Bu, sadece doğanın bir döngüsü değil, aynı zamanda insanın içsel döngüsünün de bir yansımasıdır. Yeni bir günün, yeni bir başlangıcın felsefi anlamı, insanın kendi içindeki karanlıkları geride bırakıp aydınlık bir geleceğe doğru yol almasıdır.

Newroz, insanın doğayla kurduğu bağın en saf halini simgeler. Doğanın uyanışı, insan ruhunun da uyanışını müjdeler. Bu uyanış, insanın varlık kaygısını, zamansızlığını ve geçiciliğini aşarak bir bütünlük içinde var olma çabasına dönüşür. Bütün bu süreç, hem bireysel bir devinim hem de toplumsal bir yansıma olarak tarih sahnesine çıkar. Her birey, kendi içsel karanlıklarını, kendi kışını geride bırakıp baharın taze umutlarıyla buluşur.

Tüm bu dönüşüm, her yıl yeniden bir ritüele dönüşür; çünkü insanın hayatı da tıpkı doğa gibi bir döngüsel süreklilik içinde akar. Kış, ne kadar sert ve zorlu olursa olsun, baharın umudu hep vardır. Newroz, bu umudun, bu inancın adı ve en önemlisi, insanın içsel ışığının........

© Yeni Yaşam