Ne yazık ki on yıllardır şiddetle yatıp şiddetle uyanıyoruz. Şiddeti kutsayan iktidarlar ömürlerini uzatmaya bakarken, gencecik bedenler can verdi, on binler toprağa düştü.

Öncesi bir yana, bu topraklar kırk yıldır kanla sulanıyor.

Yanlış politikalar halkların büyük acılar yaşamasına neden oldu.

Şiddetin uygulanmadığı, kanın bulaşmadığı bir karış toprak kalmadı! 12 bin yıl öncesine gidilen Mezopotamya ve Anadolu uygarlıklarının yaşandığı toprakların üzerinde hala barışa ulaşılamadı. Onca halka, inanca, kültüre beşiklik etmiş bu topraklar ne yazık ki farklılıklarıyla birlikte yaşamın sahnesi kılınamadı.

Tekçilik, inkarda ısrar ve egemen ulus olma hırsı büyüdükçe daha çok kan aktı, daha çok acı yaşandı ve hep gözyaşı döküldü.

Yakın tarihimiz açısından bakacak olursak; birlikte eşit ve kardeşçe yaşamak varken, bu pek ala olasıyken, ne yazık ki geride yaşamın tüm halklara zehredildiği on yıllar var. Onca can ve trilyonlarca dolar kaybedilirdi dinmeyen şiddet sarmalında.

Öncesiyle de söyleyecek olursak, kaç kuşak ak saçlarıyla ak sakallarıyla barış ve çözümü görmeden, acı ve kahır çekerek ayrıldı yaşamdan.

Yaşamı şiddetten arındıracak politikalar üretilmedi. İnkar ve çözümsüzlükte ısrar politikalarının yarattığı ortamı yok etmek mümkünken bu yapılmadı. Ne yazık ki şiddetin çıktığı koşulları bitirmek için harcanması gereken çaba, daha çok şiddet üretmek üzere harcandı.

Barış için fırsat çıkan her dönemeç ıskalandı. Her defasında şiddet kutsandı. Güç ve iktidar hırsı bilendi. Ardından yine kan aktı, hep gözyaşı döküldü. Hep yoksullar öldü, işçiler, emekçiler, ezilenler ağladı.

Çözüm aramak varken, Kürt halkının inkarına ve asimilasyonuna dayalı yok sayma politikalarından vaz geçilmedi. Barış sağlanamadı. Yapmadılar, yapılmadı. Onca iktidar geldi geçti, ancak eşitlik ve kardeşlik ortamı yaratılarak demokratik bir yaşam kurulamadı.

Oysa Kürt halkı yıllardır ‘akan kan dursun’ diyor,........

© Yeni Yaşam