Türkiye, derin bir ekonomik ve siyasi krizin pençesinde kıvranıyor. İktidarın politikaları, yoksulluk, açlık ve sefaleti artırmaya devam ediyor. Hukuksuzluk, ekonomiyi derinden sarsarken, gelir dağılımındaki uçurum giderek daha da derinleşiyor. İmamoğlu’nun gözaltına alınmasıyla başlayan kriz 50 milyar dolar hazine rezervine mal oldu. Adaletsizlik, yeni dolar milyarderleri yaratırken, diğer yanda halkı daha da yoksullaştırıyor.

1 Mayıs, işçi sınıfının tarihsel birikiminin ve mücadele geleneğinin sembolü olarak krizlerin kaynağı olan iktidara karşı birlikte duruşun dönüm noktası olabilir. Asgari ücretin açlık sınırının altına düştüğü gerçeğini yok sayan, milyonlarca emekliyi açlığa ve sürünmeye mahkum eden, emekliye bayramda bin TL ikramiye reva gören iktidara karşı güçlü bir duruş gösterme zamanı.

Hayat pahalılığı her gün artarken, çarşı-pazar el yakarken, enflasyon işçi, emekçi ve emekli aylıklarını pula çevirmişken asgari ücret için “yılda bir kez artışı” reva gören iktidara karşı birleşme zamanı.

1 Mayıs emeğin, emekçilerin tarihsel mücadele günü. Bu gelenek, Türkiye’nin içinde bulunduğu koşullarda daha da anlam kazanıyor. Sömürü, yağma ve baskı düzenine karşı tarihten öğrenerek geleceğe hazırlanma, birleşme ve mücadele zamanı.

Kapitalist düzene ve başındakilere katlanmak kader değil

İktidar, halka “tasarruf yapın” çağrısı yaparken, “itibardan tasarruf olmaz” anlayışıyla hareket etmeye devam ediyor. İşsizlik rekor seviyelere ulaşmış durumda; gençler gelecek hayali kuramazken, emekçi aileleri temel ihtiyaçlarını bile karşılamakta zorlanıyor. Üretim bitirildi, yeni yatırım ve istihdam planları ise hayal. Sanayi çarkları dönmüyor, tarım bitme noktasına getirildi.

Vergiler, harçlar katlanarak yükseltiliyor, krizin faturası işçilere, emekçilere, emeklilere, yoksul halka kesiliyor. Zaten perişan durumda olan, ürününü satamayan, satsa bile karşılığını alamayan üreticiler, geçen hafta yaşanan zirai don felaketiyle........

© Yeni Yaşam