HDK’nin düzenlediği 2 günlük “Çözüm Barışta Konferansı’nda” yabancı ve yerli bilim insanları, siyasetçiler ve davetli delegasyonca “süreç” tartışıldı. Yayınlanan sonuç bildirgesinin önümüze görev olarak koyduğu “Barışın Toplumsallaştırılması” meselesinin zorlukları var elbet. Konferanstaki kimi konuşmalarda da gözlediğim, devletle İmralı arasındaki görüşmelere ve olası anlaşmalara fazla bel bağlamak bu zorlukların başında geliyor bence…

Kürt Halkı’nın, önderleri Abdullah Öcalan’a duyduğu güven, O’nu halkın ve çoğu siyasetçinin gözünde adeta bir sihirli değnek sahibi yapıyor. Başta Öcalan’ın kendisinin de istemeyeceği bu beklenti tek tek herkeste bir tembelliğe, sorumluluklarını yerine getirmede, politika üretmede edilgenliğe yol açıyor. Konferansta iğneyi kendisine batıran tek siyasetçi Gülten Kışanak bunu özetle, “iktidarın masayı devirmesinin ardından bu günlere kadar hazırlık yaptığını ama bizlerin, barış politikaları üretme ve bunu toplumsallaştırma konusunda tembellik yaptığımızı” (Kuşkusuz daha bilge ve nazik sözcüklerle) dile getirdi ve yüreğime su serpti…

Bahçeli’nin uzattığı el mi kılıç mı?

Erdoğan’ın başarısının sırrı, karşısındaki muhalefet yelpazesinin dayanışmasını ne yapıp edip engellemekteki, hatta muhalif grupları birbirlerine düşürmedeki ustalığında yatıyor. Siyasi ve ekonomik başarısızlıklarına rağmen 24 yıldır iktidarda kalmasını buna borçlu. Kanlı bıçaklı olduklarını zamanla nasıl yanına........

© Yeni Yaşam