Otobüste önümde oturan baba kız olduğunu tahmin ettiğim iki kişi bindiklerinden bu yana konuşuyorlardı.

Adamın uzun konuşmasından, kızın da sıkıldığını gösterir tarzdaki hareketlerinden, babanın kızına nasihat ettiği anlaşılıyordu.

Uzun sürmedi otobüsteki karşılıksız tek yanlı muhabbet.

Kız sesini biraz yükselterek, “Yeter baba, yargı dağıtma” diyerek babasını susturdu.

Baba sustu, kız önüne döndü, telefonuyla ilgilenmeye devam etti.

Muhtemelen “

Baba yargı dağıtma

” cümlesini duyanların ekserisi kızı ayıplarken babanın düştüğü duruma da üzüldüler.

“

Yargı dağıtma

” ifadesi gençler arasında çok yaygın kullanılıyor.

Biri nasihate geçtiği anda hiç beklemeden yapıştırıyorlar cümleyi.

Genç evladı olan anne babalara yabancı bir söz değil bu.

Çoğu zaman zaman bu uyarıya muhatap olmuştur.

Birilerini uyarırken zaman ve zemine dikkat etmeyiz.

Etmediğimiz için de karşılığını alırız.

Hz. Ali’nin sözü olarak bilinen, “

Başkalarının duyacağı şekilde birilerine öğüt vermek, öğüt değil hakarettir

” cümlesi çok yerinde bir uyarıdır ama nedense kendini yargı dağıtma makamında görenler özellikler anne babalar bu uyarıya kulak asmazlar.

Yargı dağıtma makamına yapışanlar her ortamda bu kutsal! vazifeyi yerine getirme gibi bir hakları olduklarını sanırlar.

Makamın verdiği bir ukalalıktır bu.

**

Kızın otobüstekilerin duyacağı ve göreceği biçimdeki tavrı babaya karşı

saygısızlık

gibi görünse de öyle değil.

Baba, toplu taşıma aracında herkesin duyma ihtimalinin olduğu bir yerde nasihat edilmemesi........

© Yeni Şafak