Bu kadarını beklemediğimi itiraf etmeliyim. Trump’ın ikinci devrinde ABD içindeki dengeleri kavramış olarak iktidâra geleceğini, daha itidalli bir siyâset yürüteceğini tahmin etmiştim. Elbette kendisinden radikal bâzı dönüşümler bekliyordum. Ama bunları zamâna yayacağını düşünüyordum.

Pandeminin

güdümlü olduğunu, bilhassa müesses nizam tarafından Trump’ı tasfiye etmeye mâtuf olduğunu iddia eden çevrelerin bu iddialarını hemen çöpe atmadan bir kenara koymak lâzım. Nihâyet,

Biden’ın kazanmış olduğu seçimin

şâibeli

olduğunu

, Kongre baskınının lâlettayin, fevrî bir hareket olarak düşünülemeyeceğini, baskıncıların serseri bir güruh değil; seçimin çalınmasına karşı çıkmaya çalışan kitleler olduğunu iddia edenlere de kapıları kapamamak gerekiyor. (Artık dünyâda “olmaz olmaz”ın en ileri evrelerinden birisini idrâk ediyoruz).

Trump, belki de ABD siyâsal târihinde nâdir

görüldüğü ölçülerde

ağır bir baskıya mâruz kaldı.

Evet, korkmadı ve mücâdelesine devâm etti. Seçim kampanyaları esnâsında son derecede intikamcı bir dil kullandığını gördük. Ben yine bunun seçmenlerini diri tutmak için en fazla taktik bir kıymeti olabileceğini düşündüm. Tâ ki suikast teşebbüslerine kadar. Sûikast teşebbüslerinin onu hizalamayı amaçladığını, seçildiğinde daha dikkatli olmasını ihtar ettiğini zannedenler oldu. Tabiî ki milimetrik sapmayla sûikast düzenlemek olacak iş değildi. Ben öyle düşünenlerden olmadım. Bunun doğrudan onu öldürmek amaçlı olduğuna hükmettim. Mühim olan bu sûikastların başarısız olmasıydı. İşte tam da bunun Trump’ı kontrol dışına itebileceğinden ilk o zaman şüphelendim... Ama yine de bunun muvakkaten böyle olduğunu düşünmekten de geri durmadım…

Hâsılı işler hiç de bu tahminler istikâmetinde ilerlemedi.

Trump’ın gemileri yakmış olduğunu

daha koltuğa oturmadan verdiği beyânatlardan anlamış olduk. Görüyoruz ki, Trump kafasındakileri hayâta geçirmek için gözünü budaktan........

© Yeni Şafak