Faiz kararları, kur hamleleri ve politika belirsizlikleri ekonominin sinir sistemini sarsmaya devam ediyor. Gök gürültüsü etkileyici ve ses getirici olsa da, çözüm getirmiyor. Vatandaş her açıklamada “Enflasyon düşecek, ekonomi toparlanıyor” sözlerini duysa da, bu ifadeler yalnızca gürültüde yankılanıyor; beklenen somut çözüm, yani yağmur, hâlâ vatandaşın üzerine yağmıyor. Bol sesli ama az çözümlü ekonomi yönetimi, artık çok konuşan ama az işiten bir pratiğe dönüşmüş durumda.

Merkez Bankası’nın tüm uyarı ve çağrılara rağmen işlemeyen programına sıkı sıkıya sarılması, buna karşın sembolik bir faiz indirimine gitmesi, kurul kararlarındaki tutarsızlığı daha da görünür kıldı.

Gerçi kararın Merkez Bankası’nda mı, yoksa küresel yatırım bankalarının masasında mı alındığı belirsizliğini koruyor. Ne var ki, sermaye girişlerini “reform başarısı” olarak alkışlayanlar ve KKM’nin tasfiyesini ekonomik kurtuluş gibi sunanlar; aynı coşkuyla, para politikasının artık dış sermayenin yönlendirmesine açık hâle geldiğini ve Merkez Bankası’nın kontrol gücünün giderek sembolik bir niteliğe büründüğünü dile getirmiyorlar.

2025 yılının ikinci yarısına gelindiğinde Merkez Bankası’nın yüksek faiz politikasına duyulan toplumsal güven, tıpkı yaz ortasında buzdolabında unutulan karpuz gibi hızla bozulmuş durumda. Yapılan araştırmalara göre temmuz ayında “faiz ancak bu şekilde enflasyonu düşürür” diyenlerin oranı #,7 iken, ekimde bu oran ,7’ye kadar gerilemiş. Aynı dönemde “yüksek faiz yatırım ve üretimi baltalıyor” diyenlerin oranı ise 7,8’den P,8’e yükselmiş. Yani toplumun yarısı artık bu politikayı, “ekonomiyi soğutacağız” denilirken mutfaktaki tencereyi donduran bir strateji olarak görüyor. Bu eğilim, kamuoyunun politika tercihini giderek üretim karşıtı, yatırım isteğini bastıran ve ekonomik sürdürülebilirliği zayıflatan bir strateji olarak algıladığını gösteriyor. Başka bir........

© Yeni Şafak