Amerikan eliti, Avrupa-ABD gerilimini şöyle özetliyor; “Başkan Yardımcısı Vance ve Savunma Bakanı Hegseth’in yaptığı konuşmalar yalnızca müttefiklerine yönelik sözlü saldırılar değil. Aynı zamanda

ABD’nin seksen yıllık dış politikasının toptan reddiydi”

. (‘The Trump administration trashes Europe and NATO’, D. Filkins, 20/02, The New Yorker.)

‘Günaydın’ da diyebilirsiniz, ‘geçmiş olsun’ da…

Gelgelelim, teşhis doğru da, kurulan ‘sebep-sonuç’ ilişkisi hâlâ yanlış. ‘ABD’nin Avrupa ve NATO’yu çöpe göndermesini’ sadece ve direkt olarak Trump’a bağlamaları ‘kendi sonlarına’ ilişkin bir tür safahat körlüğünü işaret ediyor. Aynısı Avrupa’nın mevcut yönetimlerinde de var…

Oysa sadece bu köşede alametlerini en az beş yıldır okuduğunuz, küresel jeopolitik/stratejik değişim süreci, Batı’nın dünyaya tutunma gayretleri kadar, küresel çürümenin de öyküsüydü. Dış politika bağlamında, çok kutupluluğun komplikasyonları, türev ve fonksiyonlarındaki dönüşüm bir tür ‘global Araf’ haliydi…

Bakın, şaşırmayı bile bilmiyorlar; 80 yıllık transatlantik ittifak göçüyor, İngiltere dahil, Avrupa ülkeleri Amerika’ya karşı bir tür direniş geliştirmeye çalışıyor,

arzın stratejik merkezinde kaymadır

, bunu bile, ‘Trump çok ayıp ediyor’a indirgiyorlar. Ne gaflet!

Trump elbette ‘büyük tetikçi’. Sistemin canına okuyor. Bir-iki vakte

Avrupa’nın mevcut liderleri zaten kalmayacak

. Ama geçiş döneminin tamamlanması ve ana oyuncuların yerlerini bulması için gerekli süre

onun siyasi ömrünü

aşıyor

. Bu da bizi, en az iki kere yazdığımı hatırlıyorum,

2028’in başkanına

götürüyor! Belirleyici ya da finali bağlayacak olan o. Trump’ın yıkıcılığını sadece zemini düzeltmek sayın…

‘Eski düzenin’ adamları konuyu, bu dört yıllık süreyi, Trump’ı aşana kadar idare etmek, direnmek görüyorlar. Bu kendi sonlarını dönüşü olmayan bir uçuruma doğru daha hızlı itiyor…

2028’in Başkanı için spekülasyon........

© Yeni Şafak