Fakir fukaranın, garip gurabanın kullandığı en önemli gıda maddesi. Bazı ülkelerin küçük ekmekleri dahi adet ile aldıkları memleket insanının ise torba torba götürdüğü bir mübarek taam. Eski yıllara göre bizde de ekmek tüketimi az olsa da yine de 18-20 milyon ton buğdayı ekmek ve unlu mamuller için tüketiyoruz. Gençleri bilemeyiz ancak orta yaşın üzerindeki insanlar ekmek yemeyince karınları doymaz. Daha da eskilere gidersek insanlar yemek yiyeceğiz demez ekmek yiyeceğiz derlerdi.

Ekmek simit ve unlu mamullerin üretimi eskilerde kara fırınlarda ve meşe odunu ateşinde yapılırdı. Kara fırınlardan sonra ilk teknolojik fırınlar olan, buharlı fırınlar icat edildi. Kızgın su borular marifetiyle fırınlarda gezdirilir ve ekmek pişerdi. Ondan sonrası mı matador ekmek fırınları, dönerli elektrik fırınlar icat oldu.

Ekmekte asl olan hammadde yani un, su ve hamurun mayalanması için istim odaları ve dinlendirilmesi. Hammadde dedik ya ne idüğü belli olmayan kimyasal içerikli suni mayalar ile ekmek yapılıyor. Dahasını ekmeklik un genelde 2 numara diye tabir edilir. Ancak işin ticari yönü ağır basınca ucuz olan tip 6 undan ekmek yapılıyor. Pekala ekmek bembeyaz nasıl oluyor! Teknoloji efendim kolayı var. 6 numara özsüz olan unun içerisine kimyasal beyazlatıcıyı atıyorsunuz.

Usulsüzlük bu kadarıyla da sınırlı değil ki! Hamur dinlenme odasında yeteri kadar bekletilmiyor ve........

© Yeni Meram