Bu yıl, hicrî takvime göre Peygamberimizin doğumunun 1500. Sene-i devriyesidir. Bu sebeple yıl boyunca sık sık Peygamberimizle ilgili yazılar yazmaya gayret edeceğim. Büyük bir şair şöyle diyor:

“Ey Nebî! Bu mısraları seni övmek için değil; bilakis şiirimin senin isminle şeref ve güzellik kazanması için yazıyorum…”

Ben de bu yazıyı aynı düşüncelerle kaleme alıyorum. Yoksa o yüceliği, o güzelliği anlatmak kimin haddine? O’nu (sav) öven övmüş, anlatan anlatmıştır zaten. Bu yazıların ilkinde Peygamberimizle ilgili bazı ayetleri paylaşacağım. Ancak ayetlere geçmeden önce birkaç özgün bilgiyi sizlerle paylaşmak istiyorum:

1-Kur’an’da en çok adı geçen peygamber Hz. Musa’dır.

2-Kur’an’da Allah, peygamberlere hitap ederken onların isimlerini kullanmıştır: “Ya Musa, ya İsa, ya Âdem” gibi. Fakat Hz. Peygamber’e (sav) nida ettiğinde ismini kullanmamış, O’nu makamıyla zikretmiştir: “Ya Nebî ya Resul” gibi.

3-Ayrıca Hucurât Suresi’nin bir diğer adı da “Edep Suresi’dir.

KUR’AN’DA PEYGAMBERİMİZ

a- De ki: “Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah çok bağışlayıcı, çok esirgeyicidir.” (Âl-i İmrân, 31)

b- Rasûlüm! Bütün insanlara ilan et: “Ey insanlar! Şüphesiz ben Allah’ın, sizin hepinize gönderilmiş peygamberiyim. O Allah ki, göklerin ve yerin mülkiyeti ve hâkimiyeti O’nundur. O’ndan başka ilâh yoktur; hayat verir ve öldürür. O hâlde Allah’a iman edin; Allah’a ve O’nun bütün sözlerine, kitaplarına inanan o Ümmî Peygamber’e de iman edip........

© Yeni Meram