“Hüzün ne kadar zor bir sınavmış meğer... Bugün Anneannemizi kaybettik. Canım Anneannem; Tatlı, duyarlı, komik, girişken, sıralı, dürüst, güçlü, sevgi dolu Anneannem. Hayat sana çok felaket yaşattı genç yaşta ama buna rağmen yüzün hep güldü, her şeye rağmen sağlam bastın, etrafını topladın. Seni ömür boyu kalbimizde gezdirdik şu yabancı ülkelerde… Çok hasretlik çektik. Kalbimizde her zaman büyük bir yerin olmuştur, her zaman da olacaktır. Hayatın kaynağı Annemiz; Sensizliğe bir gün alışır mıyız, emin olamam. Seni dünyalar kadar seviyoruz, sonsuza kadar da seveceğiz.”

***

Gündem o kadar yoğun, o kadar telaşlı, hele de Türkiye’den gelen haberler o kadar düşündürücü ki… Buna rağmen kendi gündemimiz ağır basıyor bazen…

Kayınvalidemi kaybettik birkaç gün önce.

Evet, yaşlıydı…

Evet, hastalıkları vardı…

Evet, belki de kaçınılmaz son…

Ancak yine kabullenmek zor bazen…

Güneyden, Ayyanni’den, Zodya’ya (Bostancı) uzayan ve Lefkoşa Mezarlığı’nda ne yazık ki son yolculuğuna uğurlamak zorunda kaldığımız dolu dolu bir hayat.

Yazının ilk paragrafına aldığım, İngiltere’de yaşayan ve cenazesine gelen........

© Yeni Düzen