“Disiplin Tüzüğü” tartışmaları bize çok açık biçimde şunu gösterdi. Eğitimi yöneten anlayış:

• “Çocuk ne demek?”, “Çocuğun yüksek yararı ne demek?” bilmiyor.

• “İnanç” gibi soyut bir konuda henüz çocuk olan bir bireyin özgür iradesiyle karar verebilmesinin mümkün olamayacağını bilmiyorlar.

• “Sorumlu karar alma” yaşını 15 yaş olarak kabul edip, “çocuk işçiler”, “çocuk gelinler” olgularının önünü açtıklarını, çocukların istismar edilmesine sebep olduklarını bilmiyor.

18 yaş altı her birey çocuktur ve ortaöğretim kademesi karar alacakları değil, gelişim gösterecekleri dönemdir.

Sorumlu kararlar verebilmek, öğrencilerin yaşlarına, bilişsel gelişimlerine ve sosyal deneyimlerine bağlıdır. Ergen ve gençler basit ve kişisel kararlar almaya başlayabilirler. Ancak daha karmaşık ve uzun vadeli etkileri olan kararlar için 18 yaş sonrasının hem biyolojik hem de hukuki bir perspektiften ele alınan bir kavram olduğunu bilmiyor musunuz?

Oy kullanma, sözleşme yapma, evlilik, meslek ve inanç seçme gibi yaşamıyla ilgili tüm konularda yasal sorumlulukları üstlenmesinin 18 yaş sonrasında hak ve yükümlülüklerle ilişkilendirildiğini bilmiyor musunuz?

Dini inançlar elbette bireyin kişisel gelişimi, ailevi değerleri ve çevresel etkilerle şekillenir. Ancak eğitimin, bireyin kendi kimliğini keşfetme sürecine odaklanılması demek olduğundan haberiniz yok mu? Eğitimin bu özelliğini nasıl görmezden gelebiliyorsunuz? Eğitimi, bu boyutunu yok........

© Yeni Düzen