Eğitimde nur topu gibi bir sorunumuz daha oldu. Her öğretim yılında katmerlenerek büyüyecek, büyüdükçe çoğalacak, çoğaldıkça da işin içinden çıkılmaz bir hâl alacağı apaçık olan bir sorun: Bone üstüne bandana…

Eğitim bu değil. Eğitimi bilimsel ilkeler, pedagojik yaklaşımlara göre yönetmek böyle bir şey değil.

Bir kez daha tane tane yazayım:

• Çocuklarımız kendini ifade edemiyorlar,
• Dinlemeyi, konuşmayı, olaylara mantıksal tepki vermeyi beceremiyorlar,
• Düşünmüyorlar, fikir geliştiremiyorlar, öğretmeninin sunduğu yönergeleri takip edemiyorlar,
• En temel, en basit sorulara mantıklı yanıt veremiyor, konuları anlamıyor, yabancı dil öğrenemiyorlar.

Bitmedi;

• Okullarda şiddet ve akran zorbalığı tavan yapmış durumda,
• Öğretmenlerine, arkadaşlarına hatta anne-babalarına sevgiyle yaklaşamıyorlar,
• Sağlıklı iletişim kuramıyorlar, kaba dil kullanıyor, küfürlü konuşuyorlar.

Bitmedi;

• Ciddi sayıda “öğretmen eksikliği” var.
• Okul müdürü, müdür muavini eksikliği var.
• Konteyner yapılarla çürük binalar arasına sıkışmış okullar var.
• Ders yapılmasını imkansız kılan tıklım tıkış sınıflar var.
• Verimsiz, etkisiz, hatta eğitimde derin yaralan açan ama nasıl devam edeceği anlaşılamayan “tam gün” uygulaması var.

Yani eğitimde ivedi çözüm bekleyen ciddi kaotik sorunlar........

© Yeni Düzen