Dünyanın en zor işlerinden biri eğitim politikalarını belirlemek ve onları sürdürmektir. Bu işin temel zorluğu; eğitim politikalarının hem bireyleri hem de toplumu direk olarak ilgilendirmesi ve etkilemesidir. Her toplumun bir eğitim felsefesi vardır ya da olmalıdır. Bu felsefe, o toplumun geçmişten gelen birikimlerini süzgeçten geçirerek, iyi ve geliştirilebilir olanı korurken, köhnemiş ve işlevselliğini kaybedenleri ayıklayarak, dinamik bir süreç olmalıdır. İşte bir ülkenin eğitim sistemi de bu süreci eğitim bilimi odağına alan sonsuz bir plandır.

Bilginin doğası hakkındaki yeni değerler öğrenme ve öğretme süreçlerinde değişmeleri beraberinde getirmiştir. Demokratikleşme ve insan hakları alanlarındaki gelişmeler öğrenmenin de demokratikleşmesine, kişinin ilgi, yetenek ve tercihlerinde odaklanmasına, alternatif eğitim programlarının çeşitliliğinin artmasına ve öğrenmenin bireyselleşmesini kaçınılmaz kılmıştır.

Eğitimde anlamamız gerek ilk şey: 19. Yüzyıl eğitim anlayış ile 21. Yüzyılda eğitim yapamazsınız.

Neden mi?

• Öğretme ve ölçme-değerlendirme araçlarımız kelime hazinesi, genel anlayış, kalıp ve şablon algılama üzerinde yani ezberlemede kalmış.

• Bireysel yetenekleri, iletişim becerilerini, ekip çalışma yetisini, sezgi, yorumlama, yaratıcılık ve hayal gücünü kullanma ne derslerimizde var, ne de ölçme-değerlendirme araçlarımızda.

• Eğitim sistemimizin........
  

  © Yeni Düzen