Bugün size Parya adlı göçmen çocuğun hikayesini anlatmak istiyorum.

Aslında adı Parya değildi ama herkes ona “Parya” derdi.

Evinden barkından olmuş göçmen bir çocuktu.

Ne yapsa, ne etse, adam yerine koyulmuyordu.

Herkes onunla dalga geçiyor, kimse onunla konuşmuyordu.

Horlanan, aşağılanan göçmen çocuğu herkes dışlıyordu.

İçine sürüklendiği aciz durum ruhunu sızlatıyordu ama elinden fazla bir şey gelmiyordu.

Durmadan evini-barkını özlüyordu.

Sıla hasreti onulmaz bir nostaljiye dönüşmüş, rüyalarında sık sık dönmeyi hayal ettiği yeri görüyordu.

Fakat sabahları uyandığında istenmediği yerde olduğunu hüzünle idrak ediyor, arkasında bıraktığı o yere asla varmayacağını anlıyordu.

Yersizlikten çok yorulmuş, mutlaka, kendisine ait bir yeri olsun........

© Yeni Düzen