Dil bazen bir haysiyet ve mücadele alanı, örtük bir kimlik deklarasyonu, kendin olmaya dair bir isyandır. Kıbrıslıların hikayesinde dili biraz da böyle anlamaya çalışabiliriz. Şive mi ağız mı yoksa farklı bir dil mi tartışmasına girmeyeceğim. Kıbrıslı Rumlar’da da var bu tartışmalar. Kıbrıs Rumcası için bazı dilbilimciler ayrı bir dil demeye yakın ama onlar da kesin bir şey söyleyemiyorlar. Ne denirse densin merkezdeki dillerden ayrışmak bir kimlik deklarasyonu her iki taraf için de. Farklı coğrafya, farklı tarih, farklı kültür, farklı kamusal alanlarda şekil bulmuş diller bunlar. Bilimsel tanım ne olursa olsun dilbilimden çok sosyoloji, siyaset bilimi, kültür çalışmaları gibi alanların konusu bu mesele.

Kıbrıslı Türkler kültürel asimilasyona karşı çıkarken en çok da kendi farklılıklarının nişanesi olarak dillerine sarıldılar.80’li yıllardaki tartışmaları, folklor çalışmaları alanındaki hareketliliği, folklor derneklerinin birer kimlik mücadele alanı oluşunu anımsayabiliriz. 2000’li yıllarda ise sokağa dökülen gençlerin alanlara taşıyıp yazışmalarda dahi kullandıkları bir direniş dili olarak öne çıktığını görüyoruz Kıbrıs Türkçesinin. Şive mi ağız mı tartışmasından önce buna bakmak önemli. Bilimsel tanım ne olursa olsun bir farklığa inatla vurgu söz konusu olan.

Kıbrıslı Türkçesi ya da Kıbrıslıca........

© Yeni Düzen