Kafa karışıklığı ile başlayan günler vardır. Yapılacaklar listesi kafandadır ama başka sularda yüzer ruhun. Tam olarak ne istediğini de bilemezsin. Bir şeylere geç kalmışlığın iç kemirtisi, bazı sorumlulukları yerine getirmemiş olmanın suçluluğu ve bilumum başka olumsuzluklarla dolu bir kokteyl paralize eder seni. Bu karmaşık duygu bombardımanı bir ağlama isteği ile sonuçlanır. Popüler dergilerde, sosyal medya videolarında sunulan öğretilere sığınırsın bazen. Her şeyi önceliklerine göre sıraya koy filan. Ama daha karmaşık, daha derindir huzursuzluğunun nedeni. Başa çıkamadığın bir keder, bir varoluş krizidir belki de birden böyle sarsıcı biçimde içinde zonklayan. Hayatın başka bir noktasında olabileceğinin bilgisidir. Depresyona düşmeden eylemde olmak iyi gelebilir yine de.

Yaşadığın dönemin kâbusları, kolektif travmalardır belki de bedenine, ruhuna sızan. Ekranlardaki görüntüler, insana, insanlığa dair inancının sarsılması…

Böyle bir sabahta geçiyorum işte klavye başına. Öncelikli olan diğer işleri erteleyerek. Bu biraz da dertleşme arzusu sanki. Pek çoğunuzun adını, yüzünü bilmediğim siz okurlarla. İçimde kaynayıp duranı paylaşma isteği.

Çocukluktan beri başa çıkamadığım duyguları düşününce utanç, pişmanlık, suçluluk geliyor aklıma. Bazen abartılı bir biçimde yaşıyorum bunları hayatın her alanında. Belki saçma gelecek ama garsona........

© Yeni Düzen