Benim toplumum iki farklı siyasi bilince bölünmüş ortasından.

Biri “sonsuza dek KKTC yaşasıncı” diğeri “Federasyon hemen şimdici” olmuş. Federasyoncu ve KKTC’ci diye ortadan ikiye yarılmadan önce baskıdan, her an öldürülme korkusundan, aşağılanmadan, sindirilmeden ve mezalimden kıl payı kurtulmuşlar. Yunan Faşist Juntası onlara tarihi bir piyango sunmuş. O dönem yaşadıkları travmaları üzerlerinden atlatmaları için en az 4-5 jenerasyon daha gerekecek. O da tekrar savaş çıkmazsa!

Rum mezaliminden kurtulurken Türkiye’nin askeri himayesine zaruri ihtiyaç duymuşlar. Diğer yandan Türkiye ile yönetimsel olarak katı bir alt-üst ilişkiler (namı diğer Patron-müşteri ilişkisi) ağına takılıp kalmışlar.

Benim bir yanım (Federasyoncu kesim) eski hasımlarıyla yani Rum siyasi liderliği ile tarihte hiç yaşanmamış bir şeyi yani iki eşit ve ortak kurucu özneymiş algısı üzerinden yeniden birleşmiş bir Kıbrıs’ın özlemini duyar. Türkiye ile giderek artan ve yoğunlaşan patron-müşteri hiyerarşisinden Federasyon aracılığı ile kurtulacaklarını zannederler. Özellikle merkez soldan ayrılıp solun daha soluna gittikçe solcu-Kıbrıslı kimliği KIBRIS TÜRKÜ kimliğinin genellikle önüne geçer. Kıbrıs Sorunu’na SADECE Solcu ve Kıbrıslı kimliği LENSİNDEN bakan kesimler, Kıbrıs Türk solu ile Kıbrıs Rum solunun adada milliyetçiliğe ve faşizme karşı ortak bir insanlık mücadelesi vermeleri gerektiğini yürekten ve samimi bir biçimde savunurlar. Bu paradigmada kayıp özne olan aslında Kıbrıslı Türkler ile eşitlik ve ortaklık yapacağı sanılan Rum toplumudur. Kıbrıs Rum Solu, Makarios’dan başlayarak Papadoplous’a kadar uzanan her kritik süreçte Kıbrıs Türklerini kapı dışı edip Kıbrıs Rum toplumunun MİLLİ çıkarlarının yanında yer almıştır.

Benim bir diğer yanım (sağ kesim) KKTC’nin eşit ve egemen bir devlet olarak tanınma tezini savunur durur. Bu tezleri........

© Yeni Düzen