Yol Mu Dayanır Ey Dost?

Bazen bir türkü çalar uzaklardan.

Bağlamanın tellerinde yankılanan o sarsıcı ses, yüreğe dokunur:

“Yol mu dayanır ey dost?”

İlk duyduğumuzda bir gurbet türküsü sanırız. Ama belki de bu söz, insanın kendi bedeniyle verdiği o uzun, sabırlı mücadelenin ağıtıdır.

Bu dize, beni hep Peyami Safa’nın “Dokuzuncu Hariciye Koğuşu” romanına götürür. Romanda isimsiz bir genç vardır. Bacağındaki hastalık, hayatının merkezine yerleşmiştir. Yatağında sabahı beklerken aklında hep aynı soru:

“Acaba bugün biraz daha iyi miyim?”

O genç için yol, hastane koridorlarıdır. Ameliyat masasıdır. Pansuman kokusudur.

Sağlıklı insanların koşturduğu dünya onun penceresinden çok uzaktadır artık.

Bir süre sonra anlarız ki hastalık, sadece bedeni........

© Yeni Birlik