Günlük koşuşturmalar ve hayat karmaşası bazen en yakınımızdakileri görmemizi engelliyor. Bir çiçeğin dalları gibi aynı köke bağlı olduğumuz, aynı havayı soluduğumuz ve sürekli yüz yüze olduğumuz halde görmüyoruz birbirimizi. Çocukların her geçen gün gelişip büyüdüklerini bu gelişim sürecindeki ciddi bir sorun karşısında fark edebiliyoruz çoğu zaman.

Belki de onları her gün gördüğümüz içindir boyları ve kilolarının arttığını bizi geçecekleri zaman ciddi ciddi fark ediyor, “Çocuklar da büyüdü” diyoruz. Boyları ve kilolarını görüyoruz da ya duyguları, kişilik özellikleri, sosyal dünyaları, arkadaşlıkları kısacası ruhsal hayatları konusundaki gelişmeleri görmek her anne baba ve öğretmenin harcı olmuyor. Çocuğun duygusal dünyasında katettiği arpa boyu gelişmeyi pek az yetişkin fark eder duruma gelmiştir. Dış çevrelerden esen rüzgârlar hatta kasırgalar, ailenin kendisine has sıcaklığının, aile üyelerini, ısıtmada ve korumada yetersiz kalmasına yol açıyor.

Aile ağacının dallarının olgunlaşmadan kırılmasına, filiz halindeki rengarenk yapraklarının dökülmesine yol açan gelişmeler, üç aşağı beş yukarı bütün dünyanın ortak derdi durumundadır. Savaşlar, çevre kirlenmesi, hızla artan nüfus, kalabalık şehir hayatı, trafik sorunları, ekonomik sorunlar ve benzeri sosyal sorunlar gerek kişi gerekse toplum düzeyinde umutsuzluk ve karamsarlığı doğuruyor.

Bunun sonucunda ise öncelikle........

© Yeni Birlik