Hani zamanı geldiğinde içimizi kuşatan güneş gider de yerini karanlığa bırakır... İçinde birçok gizemleri barındıran karanlık! Evet güneşte de tehlikeler yaşarız elbet ama karanlığın belirsizliği bizi ürpertir, hâkimiyetimizi azaltır, davranışlarımızı yavaşlatır, daha bir içimize çeker bizi. Karanlığın ayak sesleri güneşi kovalarken, hüzün ve keder de sevinçleri yok etmeye çalışır âdeta.

Her bireyin, ailenin, iş yerinin ve toplumun; güneşten uzaklaştığı, kendini iyi hissetmediği, olup bitenlere egemen olamadığı dönemler vardır. Kendimizle barışımızı bozan bir hatamız, aile içinde yaşadığımız bir sorun, iş yerindeki küçülme, toplumsal gerginliklerin sıklaşması benzer karamsar duygular yaşatır. Çözüm üretme kapasitemizi zorlayan karanlık ortamlar; belki de yitirilmekte olan aydınlığın değerini, hayatın anlamını yeniden düşünmemizi sağlar.

“Durup dururken neden aydınlıkla karanlık arasında gidip geliyoruz?” demeyin sakın! Son zamanlarda insanlarımızın, karamsarlık yelkenlerini sonuna kadar açtıklarını görüyoruz. Gerçekten de etrafa siyah camlı gözlüklerle bakmamız için birçok neden var aslında. İnsandan insandan zulüm, ekonomik kriz, sosyal aşınma, iletişim sorunları ve yitirilmiş değerler... Ama başarı; taşıdığı tüm olumsuzluklara rağmen........

© Yeni Birlik