Her ne kadar bu tehdit, “ırkçılık” olarak tanımlanmak yerine, parçalanıp etkisini azaltmak için “yabancı düşmanlığı”, “göçmen karşıtlığı”, “İslam düşmanlığı” gibi kavramlarla ifâde edilse de artık Avrupa tozları halının altına süpürme evresinin geçildiğini anladı. Bunu anladığı için de kimi ülkelerdeki seçimlerde aşırı sağın oy oranlarını yükseltmesi, gibi ülkelerde de “tâcizci göçmen” sebebiyle patlayan sokak olayları gibi sonuçlarla karşılaşıyor. Bu sonuçlarla karşılaşıyor ya da daha doğru bir ifâdeyle “yüz yüze geliyor”.

Ama işin Avrupa adına kötü tarafı bunlar, Avrupa dışında sömürdüğü topraklarda değil, Avrupa’da olmasıdır. Başta İngiltere ve Fransa olmak üzere eski sömürgelerindeki insanlara “milletler topluluğu” şemsiyesi altında vatandaşlık veren ülkeler, artık o ülkelerde yaşadığı sorunları kendi şehirlerinde yaşıyor. Yüz yıllar önce vahşi bir hayvan sürüsü gibi dünyâyı sömürmek için saldıran Avrupa insanı, bu vahşiliğine kendince insânî bir kılıf bulmak için “Beyaz adamın sorumluluğu” (White man’s burden) diye ifâde edilen bir yalan uydurmuştu.

Güya insanlığın en üst basamağına çıkan Avrupalı beyaz insan, diğer coğrafyalardaki insanların “gelişme” ve “ilerleme” sorumluluğunu üstüne almıştı. Ama bu sorumluluk yemeyip yediren, giymeyip giydiren bir anne ya da babanın çocukları için yaptığı fedakârlıktan farklı idi. O kadar farklı ki, Avrupa yedirmeyip kendi yiyerek, giydirmeyip kendi giyerek yâni sömürdüğü ülkelerin yeraltı ve yer üstü zenginliklerini Avrupa’ya götürdü. Mesela kendi topraklarında tek bir kakao ağacı olmayan Belçika, Kongo’dan getirdiği çikolatalarla “Belçika çikolatası” ile ünlendi. Kendi topraklarında tek bir çay ağacı olmayan İngiltere, “İngiliz çayı”nı marka yaptı. Toprak altından çıkan altın, gümüş, petrol ve daha nice zenginlikleri sömüren Avrupa bu ülkelere bir su kuyusu açmayı bile çok gördü.........

© Yeni Birlik