Ah Metin... Ah!

Son bir aydır içimde yaşadığım fırtınalara senin acın da eklenince ve her şey bir kabusa döndü. Keşke bir rüya olsa da bir an önce uyansam. Ama rüya değil her şey gerçekmiş… Sanat dünyasında nadir bulunan, içi dışı bir, yüce gönüllülerin yaşadığıydı.

Gidişin, şimdilerde hiç iyi olmayan kalbe bir bıçak gibi saplandı; içimi dağladın, kor gibi yaktın. Neden hep en iyiler, neden en güzel kalpler bu kadar erken gider? O gülen yüzün, sevgi dolu yüreğin nasıl dayanamadı? Şimdi belki de başka bir alemde, o tuhaf gülüşünle şarkılarına devam ediyorsundur. Gittiğin yerde huzur bul, Metin'im... Çok sık görüşemesek de kalbimiz hep birdi..

"Sahnenin Işığı Söndü, Kalpler Karanlığa Gömüldü" O gece sahnede yine ışıklar altında, o büyülü sesin yankılanıyordu. Ancak bir anda fenalaştın. Sahneye çıktıktan sadece 20 dakika sonra, arka taraf çekilip gömleğini çıkarmışsın. “Kolum uyuşuyor” demişsin ama o güçlü ruhun pes etmemiş. “Verin gömleğimi, iyiyim ben!” diyerek yeniden sahne çıkmışsın. Ne büyük cesaret, ne büyük........

© Yeni Birlik