Öylesine derin bir hayal kırıklığı ki, bir günün bile insanın dünyasında ne kadar iz bırakabileceğini anladım. Zaman, ardımızda bıraktığımız her günü bir yana koyarak yol alırken, bazı günler insanın ruhuna kazınır ve hiçbir zaman geçmez. 7 Kasım, işte o kazınan günlerden biri olarak belleğime saplandı; fakat bugün, o günü bir daha dönmemek üzere söküp atıyorum.

Yıllar önce, hayata dair saf ve umut dolu duygularla birine güvenmenin ne kadar tehlikeli olabileceğini bilmiyordum. O kişi, sanki içimdeki en temiz duyguları sömürecekmiş gibi gelmemişti karşıma. Gözlerinde gördüğüm dostluk, sesinde ve ailesinde duyduğum samimiyet, her şey bana onunla gerçek bir bağ kurabileceğimi hissettirmişti. Oysa ne bilirdim, kurulan köprünün ardında yalnızca yalanlar, gizlenmiş gerçekler ve kandırılmış duygular olduğunu? Ne bilirdim, bir gün bu kişi ardında enkazdan başka bir şey bırakmadan........

© Yeni Birlik