Sonbaharın o kasvetli rüzgarları, bu yıl sanatın en parlak yıldızlarını da önüne katıp götürdü. Bu yılın kayıpları, bir yaprağın dalından kopup usulca toprağa düşmesi gibi, sessiz ama derinden bir etki bıraktı. Her biri birer sanat ağacı olan bu isimler, yapraklarının dökülmesiyle ardında kocaman bir boşluk bıraktı.

Sanat, zamana karşı direnen bir köprü, insan ruhunun en saf yansımasıdır. Ancak 2024, bu köprünün taşlarını tek tek söküp aldı. Sadollah Celen, Ayla Algan, Yüksel Uzel, Süreyya Berfe, Çeti Körükçü, Engin Duru, İsmail Olgay, Hikmet Taştemir, Birsen Kaya, Mario Levi... Her biri bir dönemin, bir ruhun sesi, her biri bir hikayenin anlatıcısıydı. Şimdi o sesler, geride bıraktıkları eserlerle yankılanmaya devam etse de, artık o sahneler ıssız, o notalar eksik.

Onlar ki bir zamanlar sahneleri doldurur, kelimeleriyle insan ruhuna dokunur, fırçalarıyla renkleri hayata kavuştururlardı. Bugün ise bu kayıpların her biri, sanatın damarlarında derin bir sızı olarak hissediliyor. Alev Alatlı gibi düşünce dünyasının öncülerinden, Erkan Özarman gibi sahne dünyasının devlerine, Murat Soydan, Ahmet Uğurlu, Sevda Ferdağ, Bahar Öztan ve Ahu Tuğba gibi sinemanın yüzlerini süsleyen yıldızlara kadar, bu yıldızlar birer birer gökyüzünden kaydı. Her biri, ardında tarifsiz bir boşluk bıraktı.

Bu kayıplar yalnızca sanat dünyasını değil, her birimizi derinden sarstı. Çünkü sanat, insanın içsel dünyasının dışavurumudur. Ve bu insanlar, toplumun ruhunu besleyen, umutlarını şekillendiren, duygularını dillendiren birer sanat ustasıydı. Tolga Savacı, Arif Keskiner, Erkan Yolaç, Kenan Işık, Aydemir Akbaş Genco Erkal,........

© Yeni Birlik