Ömrün tükendiğini bildiğimiz halde, hevesleri, gayeleri, istekleri tûl-i emel yanılsamasının içine yığınak yapıyoruz. Ne tezat!

Dostum diyoruz, yakınım, canım, nicelerine... Zaman tüneli içinde ya bir vefasızlığın, ya bir ihanetin, ya bir umursamamanın girdabında kaybolup gidiyor bazıları. Yerine yenileri geliyor, bu kez onlarla avunuyoruz.

Toplumda saygın olmak, kariyer yapmak, kabul gören standartlara sahip olmak istiyoruz, zira çevremizdeki kabuller böyle. Toplumdan dışlanmış olmayı en büyük ceza gibi görüyoruz ve uğraşıyoruz. Benim çevrem çok geniş diye bazen övünüyor, çoğu kez de bununla avunuyoruz.

Öyle bir çelişki hâli ki bu. Bir yandan bireyselliği asrın trendi haline........

© Yeni Asya