“Melek kalpli canım arkadaşımı kaybettim. Allah rahmet eylesin. Nurlarda yatsın geride bıraktığı tüm sevenlerine baş sağlığı diliyorum. Bu kadar üzgünken: Camideki bazı insanların ortama uymayan kılık kıyafetlerine hem üzüldüm, hem de çok kızdım. [Açık saçık kıyafetleri kastediyor] Maalesef, toplum olarak çok yozlaştık”

Bu serzeniş ve tepkiye muhakkak herkes hak verecektir.

Yerine göre hareket ve kabul edilen değerlere saygı göstermek inceliğinde olunmasını beklemek, dindar olup olmamak ya da bağnazlıkla ilgisi olmadığı gibi, yersiz davranış gibi yersiz kıyafetlerle toplumda dolaşmanın ve bunu hürriyet olarak adlandırmanın haklı bir dayanağı yoktur. Camide olmadığı gibi, toplu taşımada, okulda, çarşıda da aşırı açık kıyafetlerin teşhirciliğe varan sınır tanımazlığına her kesimden ve özellikle de başı açık hemcinslerimizin tepki verdiğine şahit oluyoruz. Sabah akşam metroda tramvayda çıplaklık seviyesinde olanları görmekten tiksinti geldi, gözümüz kanadı diye feryat ediyorlar.

Kategorileştirmekten, yaftalamaktan,........

© Yeni Asya