Bu yüzden çocuğun eğitimi ile ilgili kuramlarda genellikle anneler ile ilgili çalışmalar daha fazlayken, babalar hakkında yapılan çalışmalar oldukça sınırlıdır.

Genelde aile ve çocuk eğitimi daha çok annelik rolü üzerinden konuşulur. Fakat son dönemlerde babalık rolü hakkında da konuşmak gerektiği yapılan araştırmaların neticesinde daha bir kesinlik kazanmıştır.

Modernleşmeyle birlikte ev ve iş arasında oluşan uçurum kadını yuvadan çıkarttığı gibi babanın da evden kaybolmasına sebep olmuştur. Birçok çocuk için baba, artık kendisi uyuduktan sonra eve gelen gölge bir varlığa dönüşmüştür. Özellikle erkek çocuklar için baba, erkek kimliğinin oluşmasında çok önemli bir modeldir. Bu modellemenin eksikliği çocuğun cinsel kimliğinde deformelere sebebiyet vermektedir.

Baba çocuk ilişkisi çocuğun ileriki hayatında kendisini daha güçlü ve etkin hissettirecek çok önemli bir faktördür. Özsaygısı düşük babaların çocukları üzerindeki olumsuz etkisi, kendisiyle barışık olmayan annelerin olumsuz etkisinden daha fazladır.

1970’lerden bu zamana kadar İngiltere, Kanada, İrlanda gibi ülkelerde yapılan pek çok araştırmada çocuklarının gelişim evrelerinde “orada olan babaların” evlatları, duygularını daha iyi düzenliyor. Daha yüksek eğitimsel ve toplumsal başarı........

© Yeni Asya