Birinci Meşrutiyetten bu yana üzerinde yazılıp çizilen meselenin zorluğu… Önemli hususları belirtmeye ve bazı işaret taşlarına dokunmaya çalışacağız…

Tarihî bakışla meseleyi 18.y.yıla götürdüğümüzde, Fransız İhtilâlinin Asya hürriyetlerini hareketlendirdiği zamandan bu yana, ırkçılık perdesi altında başka milliyetler çerçevesinde fitneler inşa edildiği gibi (Arnavutçuluk, Arapçılık, Kürtçülük), Osmanlının Şark bölgesinde de, emperyalistler kürtlük fitnesiyle Müslüman coğrafyayı rahatsız etmeye başlamışlar.

Sultan Abdülhamit döneminde nisbeten işletilemeyen bu fitne, İkinci Meşrutiyetten sonra İttihad Terakki’nin İstanbul Şubesi üzerinden hükümetlerde insiyatif alan masonlar ve Selanik Dönmeleriyle; Kürtlere karşı Türkçülüğün kullanıldığını görüyoruz. Türk ırkçılığı yapanların ekserisi gayritürk oldukları halde maksatlar; Şark’ta reaksiyoner bir hareketin halkta kökleşmesini sağlamaktı. (Moiz Kohen, Pavrus Efendi, Ziya Gökalp, Haim Naum, Akçura ve diğerleri.) Selanik ve İstanbul’da neşrettikleri gazete ve dergilerde; Türk gençleri üzerinde etkili olan heyetin çıkardığı Türk Yurdu Dergisinin yazar kadrosu, sorumluları ve bazı idarecileri Türk değillerdi. İttihatçıların arasındaki mason ve dönmelere rağmen, Kürtçe konuşan ve........

© Yeni Asya