Siyasetçilerimiz, idarecilerimiz veya araştırmacılarımız AKP’yi tahlilde yukarıdaki usulü takip ediyorlar… Olan-bitenden, sokaktaki vatandaşın üslubuyla dertlenmek, idareciye hiç yakışır mı?

12 Eylül partileri ANAP ile AKP’nin ilk zamanlarında icraatçıların, günahlarını; derin devlete, cumhurbaşkanlarına, yargı kurumlarına veya askere yüklediklerini hafıza unutsa, arşivler unutmaz. İcraatlarında malî sıkıntıya girmemiş bu partilerin, Küreselcilerin finans şubelerinden icraatlarına ve rüşvetlerine para taşıdıklarını, yaşayanlar bilirler. Burada bir hatırlatmada bulunalım: İhtilâl sürecinin maliye bakanlarının icraatları, dâhil oldukları projenin icapları gereğince, müstakil araştırmaları gerektirecek kadar önemlidirler.

Türkiye uygulamalarının; Keynesçileri devredışı bırakmış liberallere/serbestpazarcılara laboratuvar olduğunu, ilgililer bilirler. Güney Amerika’da, Asya’da ve Avrupa’da göremeyecekleri kolaylıklarla, halkımızın üzerinde her türlü deneyi yaptılar. Avantajları; figüranlarının muhafazakâr ve dindar(!) olmasıydı. Sistemin yıllarca hırpaladığı kesimlere verilen vaatler veya rüşvetlerle, günümüze kadar işin zevahiri kurtarıldı. İktisatçılarımız, 45 sene zarfında halkımızın servetinden kaçırılanları ve alım gücümüzün üçüncü dünya ülkelerinin seviyesine düşmüş oluşunun hikmetlerini usullerince yazabilselerdi; millet nazarında kahraman olurlardı. İhtilâli müteakiben hükümetlerin kullandıkları para, elbette Küreselcilerin........

© Yeni Asya