Bu gelişen bağlarla anne denir birisine, sonra bir başkasına baba ve ağabey, abla, kardeş rolleri verilir birilerine. Hala, teyze, amca, dayı… Gelişir de gelişir bağlar. Sonra komşu, dost, arkadaş olur birileri de… Sonra sonra insan ilişkileri gelişmeye başlar. Canım annem olur mesela, sevgili babacığım, can ağabey olur, ciğer abla ve devam eder gider ifadeler; hayat yoldaşım, eşim, hayatımın anlamı yavrularım gibi… Arkasından canım, hayatım, medar-ı iftiharım, kahramanım sıfatları doğar gelir rengarenk. Hayat böyle anlam kazanır işte. Yaşamak böyle duygularla mutlu eder insanı. Ve başkalarının neşesi, sevinç kaynağı olur diğer birilerine.

Tabiî hep böyle de olmaz… Kimi zaman hayırsız evlat olur birileri de, şerli baba, şeytan anne, yoldan çıkaran arkadaş, duygularına esir düşmüş kardeş ve derken........

© Yeni Asya