Ben de “Memnuniyetle aziz kardeşim. Biz zaten hizmet için varız.” dedim. Böylece, mutabık kaldık.

Gerekli resmî işlemleri tamamladıktan sonra, 25 Şubat 1996 tarihinde önce Ankara’dan uçakla İstanbul’a, oradan aktarma yaparak başka bir uçak ile Viyana’ya uçtuk. Havaalanında buluştuğumuz Mikail kardeş, bizi uzun yıllardan beri Avusturya’da kendisi gibi öğretmenlik yapan Alaettin kardeşe götürdü. Bir müddet dinlendikten sonra ilk işimiz Kahlenberg Tepesine çıkmak oldu.

Burası, Merzifonlu Kara Mustafa Paşanın kumandasındaki Osmanlı ordusunun karargâh kurduğu ve Viyana’yı yukarıdan seyreden bir tepeydi. Allah’ın adını Avrupa topraklarında da yaymak ve Ezan-ı Muhammedî’yi dalgalandırmak için Balkanları aşarak buralara kadar gelen ecdadımız, Viyana bozgunundan sonra maalesef bir daha ileriye gidememiş ve daha sonraki zamanlarda gerilemek durumunda kalmış.

Bir kilisenin de bulunduğu bu tepeden Viyana’yı seyrederken, akşamın alacakaranlığında Tuna Nehri kenarında Araplar tarafından yapılan beyaz bir cami alımlı bir kuğu gibi görünüyordu. Süratle aşağıya inerek akşam namazını bu camide kıldık. Oradan, Viyana Risale-i Nur dershanesine geçtik ve akşam derse katılan kalabalık bir grup ile hem Türkiye’den hizmet haberleri........

© Yeni Asya