Böylesi bir düşünce, vicdanı kör, kalbi taş kesilmiş bir hâlin işaretidir. Çünkü insan, yalnız kendisi için yaratılmamıştır. Paylaşmak, dayanışmak ve başkasının derdini hissetmek, insana gerçek değerini kazandırır.

Tarih boyunca zulümle ayakta kalmaya çalışan toplumlar çökmüş, adaletle yaşayanlar ise yükselmiştir. Bencil anlayış, önce dostluğu bozar, sonra güveni sarsar, en sonunda da toplumu içten çürütür.

Oysa Peygamberimiz (asm) buyuruyor: “Komşusu açken tok yatan bizden değildir.”

Bu söz, insanlığın onurunu koruyan en büyük ölçüdür. Tokken açın hâlini sormak, güçlü iken zayıfa kol kanat germek, var iken paylaşmak… İşte gerçek huzur ve adalet buradadır.

Sadece kendisini düşünmek ve başkasını düşünmeme........

© Yeni Asya