- İman, izzet-i nefsi intaç ettiği [netice verdiği] gibi, nifak da onun aksine zilleti [alçalmayı] intaç eder.

- İman, kabuğunun içerisindeki lübbü [özü] gösterir. Küfür ise, lüble kabuğu tefrik etmez [ayırmaz]. Kabuğu aynen lüb bilir ve insanı cevherlik derecesinden kömür derecesine indirir.

- İman, lezaiz-i ebediyeyi ismar ettiği gibi, küfür de alâm-ı elimeyi ve ebediyeyi [acı veren ve ebedî olan elemleri] ahirette intaç etmesi, şe’nindendir.

- İmansızlık başka şeylere benzemiyor. İmansızlıkta hiçbir cihet-i lezzet yok.

- Kâfirin ruhunda hırs, adavet [düşmanlık] olduğu gibi, nefsini iltizam [lüzumlu görme] ve nefsine itimadı vardır. Bu sırra binaendir ki, dünya hayatında bazen galebe kâfirlerde olur. Ve keza, kâfir, dünyada hasenatının [güzelliklerinin] mükâfatını filcümle görür. Mü’min ise, seyyiatının [günahlarının] cezasını görür.

- Küfür ise, bürudet [soğuk] gibi, bütün eşyayı birbirinden ayrı gösterir ve birbirine ecnebî nazarıyla baktırır. Bunun içindir ki, mü’minin ruhunda adavet, kin, vahşet........

© Yeni Asya