Aşırısı, içi temiz olduğu için kolay aldatılabilen, bön, safdil olmaktır ki, böylelerine “safderun” denir.

Saflığın fizikî olanına “saf su” denir ki yalnız (H2O) moleküllerinden oluşur. Bu katışıksız sudur. Ahlâkî saflık, kötü niyetten ve bencillikten arınarak dürüst ve doğru olmaktır. Zihnî yönden saflık peşin hükümlerden ve cerbezeden arınmış olmak açık ve berrak düşünceye sahip olmaktır. Duygusal saflık, samimi ve içten duygulara sahip olup, sahtekârlıktan ve yapmacık davranışlardan uzak olmak ve fıtratın sesi olmaktır.

Safderunluk ise, aklın tefrit halidir ki cerbeze yapacak kurnazlığa sahip olmadığı gibi, aklın istikameti olan hakkı hak bilip hakka uymak, batılı batıl bilip batıldan uzak durmak anlamındaki hikmetten yoksun olmak ve aklını çalıştırmamak ve her duyulana inanmaktır. Böyleleri aldatılmaya çok müsaittir. Bu duruma bönlük ve safderunluk denir.

Aşırı saflık ahmaklıkla sonuçlanır.

Peygamberimiz (asm) daima aklın istikameti olan “hikmet” halinde bulunduğu için........

© Yeni Asya