Mikat: Niyetin Eşiği

Mikat sınırları yalnızca ihram için belirlenmiş fizikî çizgiler değildir; aynı zamanda kişinin dünya bağlarını geride bıraktığı, nefsinden sıyrıldığı ve İlâhî huzura yöneldiği manevî eşiklerdir. Bu sınırlar, “niyet kapıları” olarak da görülebilir. Niyetin şekillendiği, kalbin yöneldiği bu duraklar, iç yolculuğun başlangıç noktalarıdır. Bu bağlamda Ten’îm (Mescid-i Âişe) ve Ci’râne sıradan geçiş noktaları değil; derin manevî hakikatlerin saklı olduğu iki önemli duraktır. Bu mekânlar, hem fiziksel hem de ruhsal yolculuğun işaret taşlarıdır. Dışta yürüyen beden, içte tevbe ile arınır; dışta ihram giyilirken içte dünyalık olan her şeyden sıyrılmak murad edilir.

Niyetin Şekillendiği Yer

Ten’îm, bir rahmet ve şefkat kapısıdır. Peygamberimiz (asm), Veda Haccı’nda eşi Hz. Âişe (r. anha) ile birlikteydi. Hz. Âişe, rahatsızlığı nedeniyle umre yapamamıştı. İyileştiğinde, umre arzusunu önemseyen Efendimiz (asm), onun kardeşi Abdurrahman b. Ebu Bekir ile birlikte Ten’îm’e giderek ihrama girmesini sağladı. Bu tavır, hem Ten’îm’in manevî konumunu hem de niyetin değerini gösterir.

Bediüzzaman Hazretleri’nin şu sözü, âdeta Ten‘îm’in manevî manasını özetler: “Niyet, ölü ve meyyit olan hâletleri ihya eden ve canlı, hayatlı ibadetlere çeviren bir ruhtur.”1 Çünkü amelin ruhu niyettir. Niyet olmazsa, amel sadece bir cesetten ibaret kalır.

Ten’îm, niyetin şekil kazandığı mekândır. Her niyet bir yöneliştir; her yöneliş, bir kapı aralar. Ten’îm, bu kapının anahtarıdır. Günümüz insanı içinse Ten’îm, iç muhasebe yapma fırsatıdır. Hayatın yoğunluğu içinde zaman zaman durup içe yönelmeli, niyetlerimizi gözden geçirip tazelemeli, kalbimize bir mikat çizgisi çekmeliyiz. Bu teslimiyet aynı zamanda bir teminattır. Çünkü artık kişi, niyetiyle ilâhî murakabe iklimine adım atmıştır. İhram ise sadece bedenin değil; zihin ve kalbi dünyalıklardan soyunmaktır.

Ci’râne: İkilikten Tevhİde

Ci’râne, Mekke’nin 24 km........

© Yeni Asya