Bir köyde hac ibadeti için gerekli şartları taşıyan zengin bir adama köylüler ara ara sorarlar: “Hacca niye gitmiyorsun?” O da: “Daha çağrılmadım” diye mukabelede bulunur. Mürur-u zamanla köylüler aralarında anlaşarak, bu adamı hacca çağırmak için bir plan yaparlar. Plan da akşam karanlığında biri bu adamın evinin çatısına çıkarak: “Ey falane haccın şartlarını taşıdığın halde daha hacca niye gelmiyorsun” diye nida edecek. Ve öyle de olur. Ertesi gün köylüler plandan habersizmiş gibi yaparak adama “Hacca gitmeyi düşünmüyor musun?" diye yine sorarlar. O da: “Dün akşam ben hacca çağrıldım, gideceğim artık” der. Ve hac hazırlıklarına başlar. Hacca gitme zamanı gelir. Köylüler bunun bir plan olduğunu bu adama nasıl açıklarız, diye kara kara düşünmeye başlarlar. En nihayetinde köylüler adama durumu anlatırlar. Derler ki: “Sen hacca çağrılmadın. Hacca gitmen için biz sana bir plan yaptık”. Buna mukabil adam da: “Ben hacca çağrıldım ve gideceğim. Çünkü bu kadar hazırlık yaptım” der. Köylüler bunun bir plan olduğunu ve hacca çağrılmadığını ısrar ederler. Adam: “Madem bir plandı ve madem siz çağırdınız; niye şimdi çağırdınız da daha önce çağırmak aklınıza gelmedi? Beni siz değil, Allah çağırdı. Çünkü size bu çağrıyı yaptıran Allah. Arif olana bir işaret yeter ve ben hacca gidiyorum” der ve gider.

“Namaz, Hâlık-ı Zülcelâl tarafından her yirmi dört saat zarfında tayin edilen vakitlerde manevî huzuruna yapılan bir davettir. Bu........

© Yeni Asya