Müsbet yayın yapan gazetenin insanları doğru, faydalı ve güzel bir yöne sevk ederken, menfî yayın yapması hâlinde toplumları maddeten ve manen çökertir. Bu hakikati iyi bilen Üstad Bediüzzaman, hayatı boyunca şartlar müsait olduğunda gazetelerle ilgilenmekten geri kalmamıştır.

Bediüzzaman’ın gazete ile alâkası gençlik yıllarına kadar uzanır. 1900’lerin başında ilimdeki vukufiyeti sebebiyle konağında kaldığı Van Valisi Tahir Paşa kendisine bir gazete haberini okur. Haberde İngiliz Sömürgeler Bakanı, İngiltere Avam Kamarasında Kur’ân’ı göstererek yaptığı bir konuşmada bu kitabın, ellerinde kaldığı sürece Müslümanlara hâkim olamayacaklarını, ya O’nun ellerinden alınması, ya da onların bundan soğutulması gerektiğini ifade eder.

Bu haber karşısında “Kur’ân’ın sönmez ve söndürülemez manevî bir güneş hükmünde olduğunu bütün dünyaya ispat edeceğim ve göstereceğim“ diyerek feveran eden Bediüzzaman’ın ruhunda kuvvetli bir niyet uyanır ve bu saik ile Kur’ân’ın çağdaş, eşsiz bir tefsiri olan Risale-i Nur’u telif etmeyi hedefler.1

ÜSTAD MEŞRÛTİYET DÖNEMİNDE GAZETELERDE MAKALE........

© Yeni Asya