Yazarım demiştim ben de.

**

Bir eylülde geldin, bir kasımda gittin.

64 yıllık bir ömür…

Ne güzel dostlar biriktirmişsin böyle!

Gençler de öksüz kaldı sensizlikte.

Bu ahirzaman gençleri dünyanın öbür ucunda bile hayırla yâd etti seni.

“Âvâzeyi bu âleme Dâvûd gibi sal.

Bâkî kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş.”

**

Yoksa çok sevdiğin için mi çıktın yağmurla bu son yolculuğuna!

“Ne gök ne yer onların üstüne ağlamadı...”

Ama gök senin üstüne ağladı.

Derler ki,

“”Ehl-i hidayetin ölmesiyle semavat ve arz, onların cenazeleri üstünde ağlıyorlar, firaklarını istemiyorlar. Çünkü ehl-i iman ile bütün kâinat alakadardır, ondan memnundur.”

Ve yine derler ki,

“...Semavat ve zemin, ağlar gibi ehl-i imanın zevaline mahzun oluyorlar.”

**

Sen öldün mü Cemil Abi!

Sen ölmedin!

© Yeni Asya